ԵՐԿՐԻ ՀԱԿԱՌԱԿ ԿՈՂՄԸ

ՆԻԿՈԼ ՓԱՇԻՆՅԱՆ

23. Noah’s route...

Մեր նավը ի վերջո դուրս եկավ մառախուղի միջից, եւ ես շտապեցի հագեցնել ծովին նայելու իմ ծարավը: Ամեն անգամ, երբ ծովը մատչելի է դառնում, ես շտապում եմ նրա հեռուներում պարպել հայացքս: Ահա, ես նայում եմ Հյուսիսային ծովին, եւ գենետիկորեն նախասահմանված արարողակարգով ինձ այցելում է հետեւյալ միտքը. ինչ լավ կլիներ` մենք էլ ծով ունենայինք: Այս միտքը կարծես միջնորդ է իմ եւ ծովի հարաբերություններոմ. նա գալիս է միշտ, երբ ես որեւէ ծովի եմ նայում: Նա ինձ բռնեցրել է Սեւ ծովի հետ, Մարմարի ծովի հետ, Էգեյան ծովի հետ...

Շարունակությունը կարդացեք ՊԱՅՔԱ՛Ր ընդհատակյա թերթում: