Ինչու՞ հենց Տիգրան Սարգսյանը

Վերլուծում է Դավիթ Կ.-ն

Առ երեւույթ անգամ մակերեսային դիտարկումն ուրվագծում է Տիգրան Սարգսյանի վարչապետացման մի քանի պատճառ.

1) Քոչարյանի մարդ.
Ժամանակագրորեն Տ.Սարգսյանի մուտքը իշխանական համակարգ անժխտելիորեն համընկնում է Քոչարյանի պաշտոնավարության մեկնարկին: Եվ դա պատահական չէ. վերջին 10 տարիներին Տ.Սարգսյանը եղել եւ մնում է կլանի գլխավոր ֆինանսիստը.
• Նրա միջոցով են ավազակապետերի եկամուտները արտահանվում ու ներդրվում,
• Դրամավարկային լծակների ու հմուտ մտավարժանքի շնորհիվ նա է ապահովում գերշահույթ առանձին անձանց համար,
• Նրան է վստահվել տոտալ վերահսկումը ֆինանսական հոսքերի եւ դրանց տերերի նկատմամբ:
Այդպիսով, նա «Հայաստանի Խանություն» կոչվող դրամական լվացքատան տնօրենն է: Նշանակելով «վստահելի» ֆինանսիստ Տ.Սարգսյանին վարչապետ, Քոչարյանը լուծում է երկրում իր տնտեսական ազդեցության պահպանման խնդիրը: Կասկածից վեր է, որ նույն ոճով նա կհաջողի նաեւ ուժային կառույցները հավատարիմ հրամանատարներին հանձնելու գործում:

2) Ամերիկաների ապակողմնորոշում.
Անխոս, կեղծված ընտրություններից ու մարտի 1-ի սպանդից հետո կլանը լուրջ խնդիրներ ունի միջազգային ֆինանսական կազմակերպությունների եւ գերտերությունների հետ: Իրավիճակը շըտըկելու առումով անգամ հնչել են վերջնագրեր եւ տրվել վերջնաժամկետներ: Ճարահատյալ ավազակապետերը որոշել են ապավինել արեւմտամետ կեղվածք ունեցող եւ միջազգային հանրությանը որոշակի վստահություն ներշնչող Տ.Սարգսյանին: «Երկրորդ սերնդի բարեփոխումներ» իմիտացիան թոզ է փչելու Արեւմուտքի աչքերին եւ փորձելու մեղմել լարվածությունը: Մի քանի ամիս, գուցե, առավելագույնը, մեկ տարի անց, երբ «քաղաքակիրթ Արեւմուտքը» կմոռանա փոքրիկ Հայաստանի փոքրիկ բռնապետերի հանցագործությունները, ամեն ինչ կվերադառնա իր տեղը՝ Տիգրան Սարգսյանն իր վաստակաշատ հանգիստը կվայելի Իսպանիայում՝ ընտանյոք հանդերձ, իսկ կառավարության ղեկը կստանձնի Մխչյանի Մուկը կամ մեկ այլ բթամիտ, բայց «սվոյ» մականունավոր: Պատմությունը գրեթե միշտ նույնությամբ կրկնվում է: Եթե հիշում եք, Քոչարյանի առաջին պաշտոնավարման մեկնարկը նույնպես նշանավորվեց «արհեստավարժերի կառավարությամբ»: Դժվար է մտաբերել, թե ինչ օգուտ սա բերեց երկրին կարճ ու անփառունակ կառավարման արդյունքում:

3) Ձգել «տնտեսական բոլտերը».
Երկրի տնտեսությունն աղետալի վիճակում է: Հարկերը թերհավաքագրվում են, բյուջետային հատկացումները՝ ուշացվում, արտերկրի մեր հայրենակիցների տրանսֆերտները՝ նվազում, միջազգային օգնության դրամական հոսքերը՝ վտանգված: Շատ տնտեսական գործընթացներ այլեւս անկառավարելի են: Ավելին. Ընտրություններին ծախսված ահռելի գումարները պետք է հատուցվեն: Ի՞նչ անել: Ձգել բոլտերը: Ավելի համառորեն, ավելի դաժանորեն կեղեքել հասարակ ժողովրդին: Եվ դա անել անդրդվելի տեսքով, խելացի հայացքով ու ճարտասանությամբ, ինչպես սովորաբար դա անում է բանկի կառավարիչ տիար Սարգսյանը: Մի պաշտոնյա է, ով կարող է հմտորեն քողարկել ժողովրդի հանցավոր ունեզրկումը, գների աննախադեպ աճը, դրամի աբսուրդային արժեվորումը, ազգային արտադրողի խեղդումը …

4) Փչացնել հանրապետականին.
Այս վարչապետացման որ պակաս կարեւոր առաքելությունն է նվաստացնել հանրապետական կուսակցությունը, քաղաքական «հսկային» պահել «գաճաճի» կարգավիճակով: ԱԺ ընտրություններում մեծամասնություն ապահոված (թե ինչպես, դա այլ հարց է), նախագահացու առաջադրած եւ ամեն գնով անցկացրած կուսակցությունը անհաղորդ է մնացել երկրի կառավարության ձեւավորմանը: Առանց այդ էլ, ՀՀԿ
• Հանրային վարկանիշն աննախադեպ ցածր է,
• Կուսակցության անվան տակ տաքուկ պատգամավորական տեղեր են ստացել անգաղափար քրեական տարրերը,
• Ժողովրդի մոտ այսօր ասոցացվում է օլիգարխների հետ:Եվ այս վերջին հարվածը թիկունքից, որով կուսակցությունը դասվում է սովորական քաղաքական իմպոտենտների շարքին: Ամենայն լրջությամբ կարելի է պնդել, որ շատ շուտով ՄԻԱԿիկ-ները երկրի քաղաքական ասպարեզում ավելի ազդեցիկ դերակատարում կունենան, քան հանրապետական կուսակցությունը: